ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ (E-BOOK) ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ
Ἔτσι, στὸν Λόγο αὐτὸν τοῦ Μιχαὴλ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε τὴν πρώτη ὀργανωμένη προσπάθεια ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς νὰ δοθεῖ μία -ἀποστομωτικὴ εἶναι ἀλήθεια- ἀπάντηση στὸν νεώτερο ἀνθελληνισμό. Μὲ τὸν ὅρο θέλουμε νὰ δηλώσουμε τὸ σύνολο τῶν κειμένων, τῶν ὁμιλιῶν καὶ τῶν ἐνεργειῶν, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν πρώιμη νεότερη ἐποχὴ καταφέρονταν κατὰ τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ. Πρόκειται πραγματικὰ γιὰ ἕνα φαινόμενο νέο, σίγουρα νεωτερικότερο, ἀπὸ τὸν Νέο Ἑλληνισμό. Καὶ δὲν παραδοξολογοῦμε ἑπόμενοι τὸν Μιχαὴλ καὶ τὸ ὕφος του. Εἶναι μία πρωτοφανὴς προσπάθεια νὰ προπαγανδιστεῖ, ὄχι πὼς ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι κάτι τὸ κακό, πὼς σφάλλει, πὼς βλάπτει, ἀλλὰ πὼς ἁπλῶς δὲν ὑπάρχει. Εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ ἀπαρχὴ τῆς σημερινῆς θεώρησης ὁρισμένων περὶ
κατασκευῆς τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀπὸ τὸν Παπαρρηγόπουλο.
Μετά ἀπὸ τὴν Ἅλωση, ὅταν ἔχει ἐξαλειφθεῖ πλέον ἡ ὄντως Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία καὶ μαζί της καὶ ἡ πολιτικὴ ἰσχὺς τῶν Ἑλλήνων, ἀρχίζει αὐτὴ ἡ νεώτερη ἀνθελληνικὴ προσπάθεια, τὴν ὁποία καταπολεμᾶ πρῶτος σὲ τέτοια ἔκταση ὁ Μιχαήλ. Σὲ αὐτὴν τὴν νέα ἀνθελληνικὴ φιλολογία, οἱ Ἕλληνες δὲν χαρακτηρίζονται αἱρετικοί, τουλάχιστον κατὰ κύριο λόγο, ὅπως συνέβαινε στὰ Contra Graecos μεσαιωνικὰ κείμενα, ἀλλὰ χαρακτηρίζονται ὡς μὴ Ἕλληνες. Ἐφόσον δηλαδὴ ὁ δυτικὸς ἀνθελληνισμὸς ἐπέτυχε μὲ τὴν μεσαιωνικὴ φάση του νὰ στερήσει τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὴν κρατική τους ὕπαρξη, ἔρχεται τώρα νὰ τοὺς στερήσει καὶ τὴν πνευματική. Κάτι τέτοιο ὅμως, ὅπως ἐπισημαίνει καὶ ὁ Μιχαὴλ, ἁπλῶς εἶναι ἀνέφικτο. Μόνο μία συνθήκη ὑπάρχει ποὺ μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ: νὰ θελήσουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες νὰ ἀποδεχθοῦν πὼς δὲν εἶναι Ἔλληνες, νὰ ἀρνηθοῦν δηλαδὴ τὸν Ἑλληνισμό !
Ἔτσι, στὸν Λόγο αὐτὸν τοῦ Μιχαὴλ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε τὴν πρώτη ὀργανωμένη προσπάθεια ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς νὰ δοθεῖ μία -ἀποστομωτικὴ εἶναι ἀλήθεια- ἀπάντηση στὸν νεώτερο ἀνθελληνισμό. Μὲ τὸν ὅρο θέλουμε νὰ δηλώσουμε τὸ σύνολο τῶν κειμένων, τῶν ὁμιλιῶν καὶ τῶν ἐνεργειῶν, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν πρώιμη νεότερη ἐποχὴ καταφέρονταν κατὰ τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ. Πρόκειται πραγματικὰ γιὰ ἕνα φαινόμενο νέο, σίγουρα νεωτερικότερο, ἀπὸ τὸν Νέο Ἑλληνισμό. Καὶ δὲν παραδοξολογοῦμε ἑπόμενοι τὸν Μιχαὴλ καὶ τὸ ὕφος του. Εἶναι μία πρωτοφανὴς προσπάθεια νὰ προπαγανδιστεῖ, ὄχι πὼς ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι κάτι τὸ κακό, πὼς σφάλλει, πὼς βλάπτει, ἀλλὰ πὼς ἁπλῶς δὲν ὑπάρχει. Εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ ἀπαρχὴ τῆς σημερινῆς θεώρησης ὁρισμένων περὶ
κατασκευῆς τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀπὸ τὸν Παπαρρηγόπουλο.
Μετά ἀπὸ τὴν Ἅλωση, ὅταν ἔχει ἐξαλειφθεῖ πλέον ἡ ὄντως Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία καὶ μαζί της καὶ ἡ πολιτικὴ ἰσχὺς τῶν Ἑλλήνων, ἀρχίζει αὐτὴ ἡ νεώτερη ἀνθελληνικὴ προσπάθεια, τὴν ὁποία καταπολεμᾶ πρῶτος σὲ τέτοια ἔκταση ὁ Μιχαήλ. Σὲ αὐτὴν τὴν νέα ἀνθελληνικὴ φιλολογία, οἱ Ἕλληνες δὲν χαρακτηρίζονται αἱρετικοί, τουλάχιστον κατὰ κύριο λόγο, ὅπως συνέβαινε στὰ Contra Graecos μεσαιωνικὰ κείμενα, ἀλλὰ χαρακτηρίζονται ὡς μὴ Ἕλληνες. Ἐφόσον δηλαδὴ ὁ δυτικὸς ἀνθελληνισμὸς ἐπέτυχε μὲ τὴν μεσαιωνικὴ φάση του νὰ στερήσει τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὴν κρατική τους ὕπαρξη, ἔρχεται τώρα νὰ τοὺς στερήσει καὶ τὴν πνευματική. Κάτι τέτοιο ὅμως, ὅπως ἐπισημαίνει καὶ ὁ Μιχαὴλ, ἁπλῶς εἶναι ἀνέφικτο. Μόνο μία συνθήκη ὑπάρχει ποὺ μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ: νὰ θελήσουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες νὰ ἀποδεχθοῦν πὼς δὲν εἶναι Ἔλληνες, νὰ ἀρνηθοῦν δηλαδὴ τὸν Ἑλληνισμό !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου