Ήταν οι Ρωμηοί της Τουρκοκρατίας Έλληνες;
Ας δούμε τι γράφει σχετικά ο Αναστάσιος Μιχαήλ σε δική μας απόδοση (ακολουθεί και το πρωτότυπο):
Ας δούμε τι γράφει σχετικά ο Αναστάσιος Μιχαήλ σε δική μας απόδοση (ακολουθεί και το πρωτότυπο):
Οἱ Ἕλληνες ὡς πρὸς τὴν φύση, τὴν γλώσσα καὶ τὸ γένος, ὅταν γνώρισαν τὸν Χριστὸ ἔγιναν χριστιανοὶ καὶ ἔτσι ἀπέρριψαν τὴν παλιὰ θρησκεία. Ὁπότε ἄρχισαν τότε οἱ χριστιανοὶ Ἕλληνες νὰ γράφουν κατὰ τῶν Ἑλλήνων (εἰδωλολατρῶν). Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἀκολουθώντας ἐκείνη τὶς ἑλληνικὲς συνήθειες καὶ τὴν ἑλληνικὴ σοφία ἔφτασε μαζὶ μὲ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ στὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀκμῆς της, οἱ Ρωμαῖοι δέχτηκαν τοὺς χριστιανοὺς Ἕλληνες. Καὶ ἔτσι μεταφέρθηκε καὶ ἡ πρωτεύουσα τοῦ κράτους ἀπὸ τὴν Ρώμη στὴν Νέα Ρώμη, τὴν Κωνσταντινούπολη.
[Οἵτινες φύσει Ἕλληνες ὄντες, παιδείᾳ Ἕλληνες ὄντες,
εὐγενείᾳ Ἕλληνες ὄντες, ἅπαξ δὲ Χριστοῦ τῷ ὀνόματι γόνυ προθύμως κάμψαντες, μόνῃ τῇ τούτου, ὑπὲρ πᾶν οὔσῃ τε καὶ ἐσομένῃ ὄνομα, ἐπηγορίᾳ ἐφησυχάσατε. Τὰ ἐπίθετα, καὶ τὰ ἐπεπίθετα, κᾂν Ἀπολλώ τινος ἐτύγχανον ὄντα, κᾂν Παύλου αὐτοῦ, οὐ μόνον περιττά, ἀλλὰ καὶ ἀπωστὰ ἡγησάμενοι. Κᾀντεῦθεν τὰ καθ’ Ἑλλήνων οἱ Ἕλληνες γράφειν ἀρξάμενοι. Οὓς τὸ Ῥωμαίων κράτος, τοῖς τῶν Χριστιανῶν πράγμασιν ἄρτι συναυξηθέν, καὶ τῇ τέως τοῦ σωτῆρος ἐπιδημίᾳ εἰς τελείαν, τὴν κεχρησμωδημένην ἐκείνην, καὶ ὑμῖν μετ’ οὐ πολύ, λόγοις καλλίστης προνοίας, πρυτανευθεισομένην μοναρχίαν νενικηκός, οὐ μᾶλλον ὑμῶν τὰ τῶν Ῥωμαίων, ἢ ἐκείνου τὰ Ἑλληνικὰ μεθέποντος, δίχα τινὸς κεφαλαίου ἑαυτῷ προσέκρινεν. Οἵους, ὦ φίλαι κεφαλαί, ἔξειν ἐν ἐσχάτοις ἐμέλλετε τοὺς πρὸ τῶν ἀπογόνων ὑμᾶς καὶ φυῆς, καὶ ἑστίας, καὶ τρίβωνος ἀποκυαμεύσοντας. Ἐπεὶ ἄρα τηβεννοφόροι τε, οὐ σκιᾷ, πράγματι δ’ αὐτῷ ἐχρηματίσατε, καὶ τὰ νέα, νέας Ῥώμης σύμβολα τοῖς μεθ’ ὑμᾶς παρεπέμψατε].
εὐγενείᾳ Ἕλληνες ὄντες, ἅπαξ δὲ Χριστοῦ τῷ ὀνόματι γόνυ προθύμως κάμψαντες, μόνῃ τῇ τούτου, ὑπὲρ πᾶν οὔσῃ τε καὶ ἐσομένῃ ὄνομα, ἐπηγορίᾳ ἐφησυχάσατε. Τὰ ἐπίθετα, καὶ τὰ ἐπεπίθετα, κᾂν Ἀπολλώ τινος ἐτύγχανον ὄντα, κᾂν Παύλου αὐτοῦ, οὐ μόνον περιττά, ἀλλὰ καὶ ἀπωστὰ ἡγησάμενοι. Κᾀντεῦθεν τὰ καθ’ Ἑλλήνων οἱ Ἕλληνες γράφειν ἀρξάμενοι. Οὓς τὸ Ῥωμαίων κράτος, τοῖς τῶν Χριστιανῶν πράγμασιν ἄρτι συναυξηθέν, καὶ τῇ τέως τοῦ σωτῆρος ἐπιδημίᾳ εἰς τελείαν, τὴν κεχρησμωδημένην ἐκείνην, καὶ ὑμῖν μετ’ οὐ πολύ, λόγοις καλλίστης προνοίας, πρυτανευθεισομένην μοναρχίαν νενικηκός, οὐ μᾶλλον ὑμῶν τὰ τῶν Ῥωμαίων, ἢ ἐκείνου τὰ Ἑλληνικὰ μεθέποντος, δίχα τινὸς κεφαλαίου ἑαυτῷ προσέκρινεν. Οἵους, ὦ φίλαι κεφαλαί, ἔξειν ἐν ἐσχάτοις ἐμέλλετε τοὺς πρὸ τῶν ἀπογόνων ὑμᾶς καὶ φυῆς, καὶ ἑστίας, καὶ τρίβωνος ἀποκυαμεύσοντας. Ἐπεὶ ἄρα τηβεννοφόροι τε, οὐ σκιᾷ, πράγματι δ’ αὐτῷ ἐχρηματίσατε, καὶ τὰ νέα, νέας Ῥώμης σύμβολα τοῖς μεθ’ ὑμᾶς παρεπέμψατε].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου