Εἶναι φυσικὸ βέβαια ἡ ἑλληνικὴ νὰ ἔχει ὑποστεῖ μία ἐξέλιξη, καθὼς οἱ Ἕλληνες ἔφτασαν νὰ κατέχουν κάποτε σχεδὸν ὅλον τὸν κόσμο καὶ τὰ βάρβαρα ἔθνη καὶ ταξίδεψαν στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, καὶ ὅ,τι καλὸ βρῆκαν ἐκεῖ, σὰν τὶς μέλισσες τὸ συνέλεξαν καὶ τὸ μετέφεραν στὴν πατρίδα τους, γιὰ νὰ τὴν καταστήσουν θέαμα ὠφέλιμο γιὰ ὅλον τὸν κόσμο . Κατέστησαν ἔτσι τὴν γλώσσα τους κτῆμα ὅλων τῶν ἐθνῶν ἀκόμη καὶ τῶν πλέον βαρβάρων, ὅπως μαρτυροῦν τὰ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα μὲ ἀρχαῖες ἑλληνικὲς ἐπιγραφὲς σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο . Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο λοιπὸν εἰσῆλθαν στὸ ἑλληνικὸ λεξιλόγιο πολλὲς ξένες λέξεις, οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὅμως μετασχηματίστηκαν σὲ ἑλληνικές. Ἡ καθομιλουμένη ἑλληνικὴ ἢ δημώδης ὅπως τὴν χαρακτηρίζει ὁμιλεῖται ἀποκλειστικὰ στὶς περισσότερες περιοχὲς τῆς Μακεδονίας, τῆς Θεσσαλίας καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἤπειρο, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς μὴ ἔχοντες αὐτὴν ὡς μητρικὴ γλώσσα. Καὶ οἱ Ἑβραῖοι ἀκόμα τῆς Θεσσαλονίκης μόνο ἑλληνικὰ μιλοῦν, ἐνῶ καὶ σὲ ὁρισμένες συναγωγὲς τῆς Θράκης, ὄχι μόνο μιλοῦν ἑλληνικά, ἀλλὰ καὶ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη τὴν διαβάζουν ἀπὸ τὴν μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα. Παρότι γνωρίζουν καὶ τουρκικά, σπάνια τὰ χρησιμοποιοῦν. Στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ ἰδίως στὸν Πόντο, ἡ χρήση τῶν τουρκικῶν εἶναι σχεδὸν ἀνύπαρκτη. Παρότι οἱ Ἕλληνες εἶναι ὑπόδουλοι, κανεὶς ὅμως ξένος κυρίαρχος δὲν θὰ μπορέσει νὰ τοὺς ἐκβαρβαρώσει. Ὅπως καὶ κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ τοὺς ἐμποδίσει ἀπὸ τὸ νὰ ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ τὸν ὑμνολογοῦν, ἔτσι καὶ δὲν κατόρθωσε, οὔτε θὰ κατορθώσει κανένας νὰ τοὺς στερήσει τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ τὴν ἑλληνικότητα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου